Peter Jongerius is als ontwikkelingsmanager van 2008 tot eind 2019 betrokken geweest bij de ontwikkeling van Op Enka. Een periode van 11 jaar waarin veel is gebeurd en waar hij met plezier over vertelt. Lees vooral door tot het eind, want net als bij een goed feest komen dan de leukste anekdotes.
“Voor mij begint het verhaal van Op Enka toen er alleen oude gebouwen stonden, waarvan diverse met een monumentale status. Deze moesten we inpassen in de nieuwbouwontwikkeling. We zijn begonnen met een heleboel sloopwerk en stemden allerlei zaken af. Zo had de gemeente de wens om het groen van de Veluwe als groene vingers de nieuwe wijk in te trekken, maar overal stonden hekken die een belangrijke functie hadden. Met rubberlaarzen aan ging ik op pad om de situatie vast te leggen. Met de camerabeelden en een goed verhaal hebben we de gemeente kunnen overtuigen van het feit dat deze wens niet uitvoerbaar was. We boden een mooi alternatief en vonden elkaar. Dit is slechts een van de voorbeelden van hoe je als projectontwikkelaar en gemeente samenwerkt aan de totstandkoming van een compleet nieuwe wijk.”
“Toen eenmaal de haalbaarheid bepaald was, pakten we door en legden we de lat hoog. De monumentale panden maken het gebied bijzonder en daar moet je met hoogwaardige architectuur en inrichting van de openbare ruimte antwoord op geven. Stedenbouwkundige Raven Rumus wist daar wel raad mee en landschapsarchitect Lodewijk Baljon ook. Een ontzettend fijne samenwerking waarin we met elkaar de kwalitatieve kaders hebben bepaald.”
“Je loopt hiervandaan zo het bos in. Door te kiezen voor inheemse plant- en boomsoorten voel je ook midden in de wijk dat je aan de rand van de Veluwe woont.” |
 |
|---|
“Als je in tijden van crisis zo’n hoge kwaliteit beoogt, moet je inventief zijn. Gelukkig hadden we Svetla Stefanova en Fred Humblé, twee fantastische architecten die creatief genoeg waren om binnen de kaders een prachtige woning te ontwerpen. Zo lukte het om zelfs in de lastigste tijd ambities ten aanzien van kwaliteit waar te maken en de basis te leggen voor de toekomst. Ook deze samenwerking hebben we nog lange tijd in stand gehouden. Fred Humblé is verantwoordelijk voor het ontwerp van ruim 350 woningen.”
In 2019 ging Peter voor een andere regio van AM werken en nam hij afscheid van Op Enka. “Met pijn in mijn hart hoor, want het voelde echt als ‘mijn kindje’. Maar wisseling is ook goed. Zowel voor mezelf, omdat je weer nieuwe mensen om je heen hebt en je in een andere materie vastbijt, als voor het team. Bas Gipman kon zonder rugzak met herinneringen met een frisse blik naar de opgave kijken.”
Als we het dan toch over herinneringen hebben, wat staat je het meeste bij? Peter glimlacht en begint te vertellen. “De helikoptervlucht boven Op Enka. De situatie rondom de schoorstenen moest van bovenaf bekeken worden en wij kregen de kans om een rondje mee te vliegen. Wat een geweldige ervaring. Het viel eigenlijk toen pas op hoe groen de omgeving is. Overigens heb ik de schoorsteen van 83 meter hoog ook tweemaal vanbinnen beklommen. Een bijzondere ervaring waar je niet claustrofobisch voor aangelegd moet zijn, ook hoogtevrees is niet handig.”
Peter kan nog uren doorpraten, maar sluit af met te vertellen dat hij nog steeds even trots is Op Enka als toen. “Dit is zonder twijfel een van de mooiste ontwikkelingen van Nederland en ik ben heel blij dat ik daaraan heb mogen meewerken. Vooral de transformatie van industrieterrein naar woonwijk en de nieuwe functies die aan monumentale panden werden gegeven vond ik een geweldige uitdaging waarbij je alles uit de kast moest halen. Ik heb nu nog maar één wens: dat de schoorsteen waar ik net over vertelde wordt herbestemd tot woning of bedrijfsruimte. Hoe gaaf zou dat zijn!”